Święto Przemienienia Pańskiego

W piątek 6 sierpnia parafia Przemienia Pańskiego obchodziła swoje święto.

Coroczny odpust parafialny jest ważnym wydarzeniem w życiu społeczności parafialnej. W południe, po mszy, którą odprawił ks. Jerzy Przychodzeń, odbyła się tradycyjna procesja. Dla wielu parafian odpust to możliwość uzyskania odpuszczenia grzechów. Kościół w swej nauce mówi, iż odpust „jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzonej już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych.”

Historia tego święta ma niespełna tysiąc letnią tradycję. Pierwszego odpustu udzielono w 1019 r. pielgrzymom, którzy przybyli do opactwa Montmajour. Przez kolejne lata odpust można było uzyskać poprzez udział w wyprawie krzyżowej, natomiast od 1300 r. poprzez nawiedzenie grobu św. Piotra w Rzymie. W wieku XIV papież Klemens VI wydał pierwszy dokument, w którym ogłosił uporządkowaną naukę Kościoła o odpustach. Z czasem odpuszczenie grzechów, jako bardzo ważne dla wiernych, stało się intratnym interesem. W XVI w. biskup Magdeburga Albrecht Brandenburski, współpracując z dominikaninem Janem Tetzlem, upraszczając doktrynę, opracował sposób na gromadzenie zysków przez handel „listami odpustowymi”. Owe listy były nie tylko dowodem odpuszczenia kar doczesnych, ale miały być również gwarancją zbawienia. Proceder ten wzbudził ogromny sprzeciw duchowieństwa, a w 1517 r. na drzwiach kościoła w Wittenberdze Marcin Luter przybił 95 tez przeciw „handlowi odpustami”.

W dzisiejszych czasach pierwotny, duchowy wymiar tego święta został w znacznym stopniu zatracony. Parafialny odpust kojarzony jest głównie z festynem, kramami z zabawkami, balonami z helem czy słodyczami. Najbardziej z tego święta cieszą się najmłodsi, często nie znając jego genezy i nie znając znaczenia i wymiaru samego „odpustu”.

(dmi)