Woda opada, wały przeciekają (reportaż)

Sytuacja powodziowa w powiecie ustabilizowała się. Woda w Wiśle, zagrażająca mieszkańcom gmin Wilga i Maciejowice, wczoraj zaczęła opadać. Teraz najgroźniejsze są przesiąknięcia.

Wysoki poziom wody utrzymujący się od kilku dni powoduje rozmiękczanie wałów. Starosta Grzegorz Woźniak mówił wczoraj, że według prognoz Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej dziś poziom wody ma wynieść 7 metrów, jutro 6. Wczoraj było 7,5. Wszyscy mają nadzieję, że wały wytrzymają.

Nasi reporterzy odwiedzili wczoraj nadwiślańskie tereny gminy Wilga. Zapraszamy do przeczytania reportażu i obejrzenia galerii zdjęć, na których widać łatane workami z piaskiem wały, podtopienia spowodowane przesiąkaniem i wciąż czuwających strażaków, którym w umacnianiu wałów pomagają mieszkańcy.

Na razie śpią spokojnie

Kilka dni od ogłoszenia alarmu powodziowego w gminie Wilga paniki nie ma. Mieszkańcy  najbardziej zagrożonych miejscowości co prawda wciąż są spakowani na wypadek ewentualnej ewakuacji, ale wierzą, że nie będą musieli opuszczać domów. Zwłaszcza, że woda systematycznie opada. Wierzą, że uda im się obronić przesiąkające wały.

Woda coraz bliżej domów

Mijamy stolicę gminy – miejscowość Wilga. Przy wale natykamy się na pierwszy wóz strażacki – OSP Wilkowyja. Strażacy układają worki z piaskiem w miejscach przecieku. Tu sytuacja nie wygląda jeszcze groźnie. Woda za wałem to jeszcze nie Wisła. W pobliżu wału – podtopione pola. Strażacy są zmęczeni – wczoraj pracowali dzień i noc. Dwie, trzy godziny snu i znowu do pracy.

W Wólce Gruszczyńskiej, przez którą przejeżdżamy, za wałem płynie już Wisła. Po drugiej stronie, niedaleko wału ciągną się domy. Niektóre podwórka są już zalane. Mieszkańcy walczą z podtopieniami, układają kolejne worki, woda podchodzi coraz bliżej. – Jestem przyzwyczajony. To nie pierwszy raz, kiedy woda przesiąka przez wały. W domu wody nie ma. Mieszkamy na piętrze, więc czujemy się bezpiecznie – zapewnia mężczyzna, z którym rozmawiamy.

Kilka domów dalej sytuacja wygląda gorzej. Przed domem powstało całkiem spore jezioro, z którego wyrastają drzewka owocowe. W odległości ok. 100 metrów od drogi nowo wybudowany jednopiętrowy dom. – Woda podeszła już pod taras – mówi właścicielka i po chwili rozmowy wraca do pracy. Trzeba będzie układać kolejny wał z worków. Dwa poprzednie zalała woda.  Te worki to linie obrony, które trzeba było opuścić, bo woda nie chciała się zatrzymać.

Wójt: trudno powiedzieć, czy jest bezpiecznie

Przy wale na Podolu Starym droga zamknięta. Na straży stoi OSP Gocław. Zbliża się wieczór. Pytamy, czy zostają, czy wracają do domu. – Na razie nie wiemy, czekamy na instrukcje – odpowiadają. Informują nas, że sztab dowodzenia znajduje się w Wildze, przy pomniku na drodze do Morskiego Oka. Stamtąd przychodzą rozkazy.

Po kilku minutach nadjeżdża samochód PSP, z którego oprócz strażaków wysiada także starosta Grzegorz Woźniak i wójt Szymon Woźniak. Pytamy wójta, czy sytuacja w gminie jest już bezpieczna. – Trudno powiedzieć. Nic nie wiadomo na pewno – mówi wójt i opowiada o akcji ratowania drogi w pobliżu Morskiego Oka, która nagle zaczęła się osuwać.

Jednemu z ochotników z Gocławia dzwoni telefon. – Przy powodzi jestem, nie wiem kiedy będę w domu – rzuca do słuchawki. Na pewno nie wróci dziś – strażacy dowiadują się, że na posterunku mają zostać na noc. Opowiadają o sarence, która spłoszona przez psy wbiegła prosto do wody. Nie miała szans wypłynąć. Starosta mówi, że podobna sytuacja miała miejsce wczoraj w okolicach Maciejowic. Od mieszkańców słyszeliśmy o dwóch młodych łosiach, które starały się pokonać nurt. Jednego udało się uratować. – Kto to wie, ile pod tą wodą leży zwierzyny – mówią strażacy.

Kilometr dalej, przy tzw. nadzorcówce, wyraźnie widać, że woda opada. Mokre ślady na korze stojących w wodzie drzew dają nadzieję, że z każdą godziną będzie lepiej. Na wale kilku mieszkańców okolicznych domów. Stoją i patrzą. – Mieszkam 200 metrów od wału i śpię spokojnie – mówi jeden z nich. Pamięta czasy, kiedy woda była większa.

Ekologia – bobry zniszczyły wały

Jedziemy dalej. Wchodzimy na wał, na którym stoją kobiety mieszkające obok. – W 1980 r. było więcej wody. Pamiętam, że siedzieliśmy na wale i moczyliśmy nogi – wspomina jedna z nich. Do korony wału brakowało wtedy 30 cm, ale wysoki poziom utrzymywał się dużo krócej niż teraz.

W wielu miejscach wzdłuż wału leżą worki z piaskiem. Niektóre już mokre. – Bo u nas, proszę pana, jest ekologia – wyjaśnia nam jedna z mieszkanek. – Wały są podziurawione przez bobry. Nikt ich nie kosi, więc nie widać, w jakim są stanie. W jednym miejscu, jak zaczęło przesiąkać, odsuwają kępę trawy, a tam trzy dziury przez całą szerokość wału. Nic dziwnego, że woda się leje. - Nie widział pan tu nigdy bobra? – dodaje druga. – Niech pan trochę poczeka, one teraz często wychodzą.

Czekamy kilka minut. Najwyraźniej za krótko. Może innym razem się uda.

Pomoc miejscowa

Mijamy grupę około 25 młodych osób z workami i łopatami. – Ochotnicza pomoc? – pytamy. – Pomoc miejscowa. Bronimy naszego dobytku – odpowiada jedna z dziewczyn.  Skrzyknęli się za pomocą SMS-ów. Pracy się nie boją. Nikt im niczego nie kazał, sami wiedzą, co powinni robić.

Dalej taką samą pracę wykonują strażacy w OSP Wilga. Niedługo na noc wrócą do domu, zastąpi ich druga zmiana. Tak jest od kilku dni.

Nocna warta

Droga do Morskiego Oka jest zamknięta. Przy szosie stoi patrol policji. Zostawiamy samochód i dalej idziemy na pieszo. Jest już prawie ciemno. Cicho i spokojnie – słychać tylko rechoczące żaby.

Zbliżamy się do ogniska, przy którym odpoczywają strażacy z OSP Parysów. Na posterunku od 5 rano. Zostają na noc. – Będziemy pełnili harcerską wartę – mówią. Dzień wcześniej byli w gminie Maciejowice. Kilkaset metrów dalej stan wałów i poziom wody monitorują strażacy z OSP Woła Władysławowska.  

Wracając, mijamy kilka grup młodych ludzi idących w stronę Morskiego Oka. Może chcą pomóc, a może tylko popatrzeć…

(MA) 2010-05-22 09:26:30

{gallery}artykuly/wilga2010] title:=[] cols:=[5]}