Emilia kochała chodzić po górach – Dziś zbiera pieniądze na wózek

– Kochałam chodzić po górach... Dziś mogę tylko na nie popatrzeć – mówi Emilia Kociszewska, która od ponad 30 lat walczy z chorobą. Zespół Parkesa Webera odebrał jej lewą nogę, zdrowe serce i zdolność do pracy. Nie zabrał jednak chęci do życia, które obecnie jest bardzo trudne. Emilia prosi o pomoc w zakupie wózka inwalidzkiego. Pomóc można, dokonując wpłaty na platformie Zrzutka.pl. Brakuje ponad 5 tys. zł. 

Emilia Kociszewska ma 40 lat. Mieszka w Jaźwinach (gmina Pilawa) z narzeczonym Jackiem. Skończyła technikum krawieckie, a później kulturoznawstwo. Studiowała także psychologię. Od ponad 30 lat walczy z chorobą, która rozwijała się wraz z wiekiem, a ujawniła się, gdy była nastolatką.

Ponad 30 lat nierównej walki

Podstawowa diagnoza to przetoki tętniczo-żylne, czyli zespół Parkesa Webera, charakteryzujący się licznymi malformacjami naczyniowymi, pojawiającymi się zazwyczaj w jednej kończynie. U pani Emilii choroba upatrzyła sobie lewą nogę. Choroba dodatkowo bardzo obciąża pracę serca. Kobieta zmaga się z jej objawami od wielu lat. Mimo tego uczyła się, studiowała, a później pracowała. Do momentu, gdy choroba odebrała jej tę możliwość wraz z możliwością chodzenia. Liczne próby leczenia niezbyt pomagały. Doprowadziły natomiast do wielu komplikacji, takich jak krwotoki i zakażenia szpitalne. W 2008 roku pani Emilia przeszła sepsę, która zniszczyła kawałek serca kobiety. Pani Emilia miała do tej pory dwa razy wymienianą biologiczną zastawkę trójdzielną w prawej komorze serca. – One w dziwny sposób bardzo szybko się biodegradują. Teoretycznie powinny wytrzymać kilkanaście lat. Pierwsza wytrzymała 5, druga już zaczyna się biodegradować. Jestem pod stałą kontrolą i opieką kardiologa oraz kardiochirurga. Wszyscy już mówią, żebym powoli przygotowywała się do kolejnej operacji – mówi 40-latka. Kobieta straciła lewą nogę, gdy w kończynie wdała się martwica. Pierwszą amputację pani Emilia przeszła w 2011 roku, drugą w 2019. – Uwielbiam czytać książki. W wolnych chwilach, kiedy czuję się lepiej, dla zajęcia czasu trochę szyję. Kochałam chodzić po górach, co niestety od kilku lat jest niemożliwe. Teraz mogę tylko pojechać na nie popatrzeć... Moje życie jest w tej chwili ograniczone dosłownie do kilku rzeczy – wyznaje cichym głosem kobieta.

Marzenie i motywacja

Emilia Kociszewska posiada zaświadczenie o niepełnosprawności. Utrzymuje się z renty zdrowotnej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i dwóch zasiłków, które kończą się w marcu tego roku. Nie wiadomo, czy oba zostaną przedłużone. Mieszkanka Jaźwin nie ma szans na zakup wózka z własnych środków. Pieniędzy starcza jej ledwie na przeżycie i leki. Pani Emilia potrzebuje też regularnej rehabilitacji oraz drobnego wsparcia na co dzień. Teraz jej największym marzeniem jest własny, nowy wózek inwalidzki. Ze względów zdrowotnych kobieta nie może chodzić o kulach, ani w protezie, która stoi w szafie. Obecnie korzysta z pożyczonego wózka. Szacuje, że za kwotę uzyskaną ze zbiórki uda jej się kupić porządny sprzęt, który posłuży jej przez najbliższe 10-20 lat. – Pod warunkiem, że się nie roztyję, bo wózek musi być dobrze dopasowany, nie za duży i nie za mały. Wie pani, jak to kobiety, każdy kilogram liczą. Teraz będę miała dodatkową motywację, żeby nie przytyć, bo nie zmieszczę się w wózek – mówi ze śmiechem pani Emilia i po chwili dodaje: – Czarny humor. Przepraszam, ale czasem tak jest łatwiej...

Aby wesprzeć zrzutkę na wózek inwalidzki dla pani Emilii, leki, środki opatrunkowe i rehabilitację, kliknij tutaj.

Pomóc można, przekazując również 1 % podatku. Mieszkanka Jaźwin jest podopieczna fundacji Avalon. Wypełnij w zeznaniu PIT wniosek o przekazanie 1% podatku na rzecz Organizacji Pożytku Publicznego, wpisując KRS 0000270809 cel szczegółowy: Kociszewska, 949. Pamiętaj o zaznaczeniu X w polu 140 „Wyrażam zgodę”.

ur

Zdj. arch. pryw. pani Emilii