Uhonorowani godnością Zasłużony dla miasta

Pięć osób, w tym dwie pośmiertnie, otrzymały godność Zasłużony dla Miasta Łaskarzewa. Statuetki wręczono podczas Dni Miasta Łaskarzewa.

Godnością Zasłużony dla Miasta Łaskarzewa zostali uhonorowani Stanisław Jan Wójcik, Rajmund Andrzej Wirtek, Zygmunt Pietrzak oraz pośmiertnie ksiądz Henryk Przesmycki i Edward Jarosiński. Tytuł nadała im Rada Miasta Łaskarzew podczas nadzwyczajnej sesji, zorganizowanej w ramach dni miasta (30 sierpnia). Statuetki uhonorowani lub przedstawiciele ich rodzin odebrali podczas części oficjalnej.

Poniżej przedstawiamy życiorysy zasłużonych.

Strażak, działacz sportowy, społecznik

Stanisław Jan Wójcik urodził się 7 maja 1939 roku w Łaskarzewie. W szeregi Ochotniczej Straży Pożarnej wstąpił w 1964 roku, w czasie gdy trwała budowa Domu Strażaka. Po dwuletnim pobycie w wojsku kontynuował działalność w OSP i jako młody druh został wybrany do zarządu, gdzie reprezentował sekcję młodzieżową. W 1969 roku powierzono mu funkcję Naczelnika OSP, a już w styczniu 1970 roku został mianowany Komendantem Miejsko- Gminnym. Funkcje te pełnił przez kolejne kadencje.

Do głównych celów jego działalności należało nie tylko dokończenie budowy Domu Strażaka, ale także intensywne działania na rzecz odmłodzenia szeregów OSP. Dzięki skutecznemu naborowi młodzieży, już w drugim roku jego działań nowo przyjęci strażacy stanowili około 80% składu jednostki. Zainicjowano również powstanie żeńskiej sekcji pożarniczej. Zwieńczeniem działań budowlanych i organizacyjnych była uroczystość zakończenia budowy Domu Strażaka (21 listopada 1971 roku, w trakcie obchodów 60-lecia istnienia OSP). Uroczystość upamiętniono odsłonięciem tablicy pamiątkowej. Rozwój jednostki i zwiększenie liczby członków pozwoliły również na zakup autokaru, który służył nie tylko strażakom, ale i całej społeczności miasta i gminy. Zaangażowanie druhów pod kierownictwem Stanisława Wójcika wykraczało poza działania lokalne. Aktywnie włączyli się również w odbudowę Zamku Królewskiego w Warszawie. Stanisław Wójcik przez lata pełnił szereg funkcji. m.in.: naczelnika OSP, prezesa Zarządu, komendanta miejsko- gminnego oraz prezesa Zarządu Miejsko-Gminnego OSP w Łaskarzewie.
Został powołany na członka Obowiązkowej Straży Pożarnej w Fabryce Samochodów Osobowych na Żeraniu.

Jego długoletnia działalność społeczna i pożarnicza została uhonorowana Brązowym, Srebrnym i Złotym Mealem za zasługi dla Pożarnictwa, Złotym Znakiem Związku OSP RP, Medalem Wolności i Solidarności, Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz licznymi odznakami honorowymi.

Wśród ważnych inicjatyw, należy wspomnieć odnowienie zbiorników wodnych przy ulicy Sportowej oraz na Kępkach w latach 80. i 90. W lutym 1982 r. społeczeństwo powierzyło mu odpowiedzialność za odrestaurowanie pomnika wzniesionego w 1918 r. na 20. rocznicę odzyskania niepodległości. Pan Stanisław przez 68 lat był członkiem Klubu Sportowego ŁKS Promnik Łaskarzew, gdzie pełnił funkcję prezesa, kierownika sekcji piłki nożnej. przewodniczącego komisji rewizyjnej. Był piłkarzem reprezentującym Łaskarzew oraz zawodnikiem sekcji lekkoatletycznej.

Wniosek o nadanie mu tytułu złożyły OSP Łaskarzew i ŁKS Promnik Łaskarzew.

Społecznik, sponsor działań sportowych

Rajmund Andrzej Wirtek urodził się 31 sierpnia 1953 roku w Łaskarzewie. Szkołę podstawową ukończył w roku 1968 w Łaskarzewie, a w 1974 roku Technikum Mechaniczne w Ursusie. W roku 1973 wraz z księdzem Janem Kapłanem założył w kościele w Łaskarzewie pierwszą scholę. Posiada wielki talent muzyczny, który, wykorzystywał grając w wielu zespołach muzycznych takich jak: LW 1418, który do dzisiaj jest zapamiętany w Łaskarzewie, zwłaszcza przez starsze pokolenie. Angażował się i nadal angażuje w życie parafii w Łaskarzewie poprzez śpiew w chórze, śpiewa psalmy, które wykonuje z wielkim pietyzmem. Swój talent muzyczny okazuje również na uroczystościach patriotycznych, śpiewając wiele pięknych pieśni patriotycznych. W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku w Łaskarzewie powstało koło gospodyń. Przy nim powstał zespół muzyczny, do którego również należał.. Andrzej Wirtek jako mieszkaniec Łaskarzewa również jest zainteresowany życiem kulturalnym, a tym samym historią miasta. Wraz z innym mieszkańcami ufundował tablicę pamiątkową płk. Lewandowskiemu, dowódcy Powstania Styczniowego na Podlasiu. Aktywnie wspiera Klub Sportowy Promnik Łaskarzew oraz inne stowarzyszenia i instytucje na terenie miasta. Wspiera również zakupy sprzętu dla szkół, zwłaszcza tego sportowego.

Inicjatorem nadania tytułu był burmistrz Armin Tomala.

Wieloletni prezes Wspólnoty Gruntowej

Zygmunt Pietrzak urodził się 10 kwietnia 1935 roku w Łaskarzewie. Edukację rozpoczął w 1942 roku w Szkole Podstawowej przy ul. Garwolińskiej w Łaskarzewie, a ukończył w roku 1949. W latach 1949-1954 wykonywał pracę w rodzinnym gospodarstwie rolnym należącym do ojca, Józefa Pietrzaka. W 1955 roku zawarł związek małżeński z Mirosławą Wiśniewską. W wyniku tego związku na świat przyszły trzy córki oraz troje wnuków. W tym samym roku rozpoczął czynną służbę wojskową, którą zakończył w 1959 roku w stopniu kaprala, pełniąc funkcję szefa kompanii. Od 1961 roku podjął pracę w Polskich Kolejach Państwowych na stanowisku Komendanta Oddziału Operacyjnego w Warszawie. Po przejściu na emeryturę kontynuował działalność w rolnictwie.
W latach 90. rozpoczął zaangażowanie w działalność Spółki dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej w Łaskarzewie. W 1993 roku powierzono mu funkcję Przewodniczącego Komisji Rewizyjnej, którą pełnił do 1996 roku. Następnie, 9 czerwca 1996 roku, został wybrany na przewodniczącego Spółki dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej w Łaskarzewie. Funkcję tę pełni nieprzerwanie przez 29 lat - do dzisiaj. W okresie sprawowania funkcji w ramach Wspólnoty Gruntowej, dzięki zaangażowaniu i inicjatywach Zygmunta Pietrzaka zrealizowano szereg inicjatyw i inwestycji służących lokalnej społeczności miasta Łaskarzew. Rozpoczęto działalność związaną z gospodarką zasobami rolnymi. Przekazano kwotę 1 mln zł na rozbudowę Szkoły Podstawowej nr 1. Wybudowano garaż dla zakupionego kombajnu ,,Bizon". Przeprowadzono remont dachów na budynkach i magazynach wspólnoty. Wykonano ogrodzenie całego terenu parku Alejki" wraz z otoczeniem Szkoły Podstawowej nr 1 w Łaskarzewie. Wybudowano utwardzoną drogę do cmentarza parafialnego. Przeprowadzono generalny remont stodoły wspólnoty. Zakupiono ciągnik o mocy 80 KM oraz niezbędny sprzęt rolniczy. Wykonano przedłużenie ul. Chopina do Szkoły Podstawowej nr 1. Przekazano część dróg będących w posiadaniu Wspólnoty na rzecz Miasta Łaskarzew. Odnowiono Pomnik Odzyskania Niepodległości w Alejkach oraz pomnik ks. Szyszko. 12. Nieodpłatnie przekazano 1 ha gruntu pod rozbudowę cmentarza parafialnego. Zrealizowano porządkowanie oraz ogrodzenie zabytkowego cmentarza przy ul. Kościuszki. Sprzedano 14 ha gruntów pod rozbudowę fabryki Pollena Kurowski S.A.

Wspólnota Gruntowa nieprzerwanie współpracuje z Urzędem Miasta Łaskarzew, realizując działania na rzecz rozwoju lokalnego.

W 2022 roku Zygmunt Pietrzak został odznaczony Medalem „Zasłużony dla Rolnictwa" przyznanym przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Wniosek o uhonorowanie złożył burmistrz Armin Tomala

Gorliwy duszpasterz i gospodarz

Ksiądz Henryk Przesmycki przyszedł na świat 17 stycznia 1893 roku w Lipkach, w powiecie sokołowskim. W 1909 roku młody Henryk wstąpił do Lubelskiego Seminarium Duchownego, a 30 stycznia 1916 roku w Warszawie został wyświęcony na kapłana. W tym samym roku objął posługę wikariusza w parafii Mokrelipie dekanatu Zamojskiego. 10 lutego 1919 roku na prośbę księdza Przesmyckiego, biskup lubelski zezwolił mu zmienić diecezję na Diecezję Podlaską. Prośbę swą motywował tym, że po śmierci ojca chciał być bliżej matki, która została sama w rodzinnym domu. W nowej diecezji objął funkcję wikariusza w Parafii św. Stanisława w Siedlcach, a następnie proboszcza w nowo powstałej parafii w Wiśniewie (Dekanat Siedlecki). W 1929 roku Ks. Przesmyckiego przeniesiono na proboszcza do Górzna. Kilka lat później, dnia 19 grudnia 1936 roku został administratorem, a później proboszczem parafii Łaskarzew. Równocześnie objął funkcję dziekana Dekanatu Łaskarzewskiego. Gorliwie zabrał się za duszpasterstwo, jak i prace gospodarcze. Te ostatnie uwidoczniły się od razu po jego przyjściu na parafię. Ogromnego nakładu sił wymagała odbudowa kościoła parafialnego, jak również ciągłe reorganizowanie duszpasterstwa. Wszystko to odbywało się w trudnych czasach niemieckiej okupacji iw warunkach coraz gorszego stanu zdrowia. Szesnastoletni okres pobytu w parafii nacechowany był troską o parafian i parafię. Im oddał swoje serce. Jego marzeniem było to, by znów w sercu parafii stała świątynia. Dobra współpraca z parafianami, którzy włożyli ogromne siły w odbudowanie kościoła sprawiła, że udało się w krótkim czasie odbudować miejscową świątynię. Sam był dla nich wzorem. Pomagał na placu budowy od świtu do nocy. Chodził w pocerowanej sutannie, często z zawiniętymi rękawami. Ksiądz Przesmycki napełniał swoich wiernych nadzieją i wiarą, że nastanie lepsze jutro. Zawsze był blisko swoich parafian po to, by pokazać zasadniczą i świętą cechę polskiego kapłana: kiedy cierpi naród, kapłani cierpią razem z nim. Choćby w najgorszych czasach, nie odstępują od powierzonej sobie owczarni, a przez to zjednują sobie ich serca.
Przykre wydarzenia miały miejsce 2 listopada 1953 roku. Ksiądz Jan Iwaniuk (wikariusz) poinformował telefonicznie, a następnie listownie Kurię Siedlecką o bardzo złym stanie zdrowia proboszcza. Proboszcz od 13 października miał grypę lub zapalenie oskrzeli. 30 października nastąpił atak miażdżycy i paraliż lewej strony ciała. Proboszcz nie stracił mowy i świadomości. Poprosił o spowiedź, której wysłuchał ks. kan. Dawidczyk posługujący w Garwolinie. Stopniowo pojawiało się kilku lekarzy, którzy przeprowadzali różne zabiegi, przynoszące krótkotrwałą poprawę zdrowia. Jednak stan się pogorszał z godziny na godzinę. Ksiądz Henryk Przesmycki zmarł 3 listopada 1953 roku. Dzień później został pochowany, żegnany przez rzeszę parafian.

Patriota, samorządowiec, współtwórca straży pożarnej

Edward Jarosiński urodzony 1870 roku w Łaskarzewie. Żonaty, zona Marcjanna z domu Rybicka. Przedsiębiorca, z zawodu był rzeźnikiem. Człowiek wielkiego formatu społecznik i patriota. Rozpoczęta w 1904 roku wojna japońsko-rosyjska spowodowała ruchy wyzwoleńcze niemalże w całym imperium Romanowów. Zmiany te dotarły również do Łaskarzewa. Za namową i przywództwem Antoniego Niedźwieckiego, ówczesnego sekretarza gminy ruch wyzwoleńczy przybrał na sile. Do tego ruchu dołączył Edward Jarosiński wraz z wieloma młodymi mieszkańcami miasta. Organizował manifestacje oraz wraz z ks. Supremem procesje do figury w Alejkach. Wraz z Wincentym Brzostowskim i innymi mieszkańcami stawiał krzyże jako symbole niepodległości i wiary chrześcijańskiej. Bronił mowy ojczystej, za co przepłacił aresztowaniem w roku 1905. Po uwolnieniu z więzienia nie zaprzestał walki niepodległościowej. Dobrze rozumiał słowo wolność i niepodległość. Gdy w roku 1907 na terenie gminy Łaskarzew zawiązało się Chrześcijańskie Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczędnościowe, wychodząc naprzeciw potrzebom lokalowym, w roku 1914 za niewielką odplata udostępnił działkę na Dużym Rynku w celu wybudowania siedziby Banku.
W roku 1904 i 1911 na terenie miasta Łaskarzew powstały duże pożary, które spustoszyły miasto przynosząc ogromne straty mieszkańcom. W roku 1911 wraz z innymi mieszkańcami zawiązało Towarzystwo Ogniowe (Straż Pożarna). Pierwszym prezesem został Michał Guzewicz. a naczelnikiem Edward Jarosiński. W okresie I Wojny Światowej na terenie miasta organizował wraz z proboszczem Michałem Turskim pomoc materialną i żywnościową dla mieszkańców oraz żołnierzy rannych w walkach. W roku 1916, gdy na terenie powiatu garwolińskiego zawiązała się POW, wspierał jej członków i sam uczestniczył w wielu ćwiczeniach. Edward Jarosińskich był uczestnikiem I Zjazdu Straży Ogniowych w Warszawie wraz z Franciszkiem Majkiem, Franciszkiem Pobozym i Stanisławem Roszczykiem. W roku 1917 wprowadził Straż Pożarną do Związku Floriańskiego, do którego również należał płacąc regularnie składki. W roku 1919 wszedł do Sejmiku Powiatowego, gdzie reprezentował gminę i osadę Łaskarzew. Wchodził w skład komisji do walki z bezrobociem, której był przewodniczącym. Był uczestnikiem Zjazdu Straży Pożarnych w Radomiu w roku 1917 wraz z Błażejem Paśnickim. Dh Edward Jarosiński był członkiem komitetu organizacyjnego fundacji sztandaru dla OSP. który to sztandar jednostka otrzymała 1925 roku. W roku 1926 Straż Pożarna obchodziła jubileusz 15-lecia. Podczas tej uroczystości dh Edward Jarosiński został odznaczony brązowym medalem przedstawiamy życiorysy zasłużonych.

Angażował się w sprawy kościoła i jego rozwój materialny. W roku 1925 wybrany został na Prezesa Dozoru Kościelnego. Wychował czworo dzieci w duchu patriotyzmu miłości do Ojczyzny i Boga. Zmarł 15 grudnia 1931 roku. Pochowany na cmentarzu w Łaskarzewie.

Edward Jarosiński wniósł wielki wkład w rozwój materialny, duchowy dla miasta Łaskarzew. Godnie reprezentował miasto Łaskarzew na wszystkich szczeblach władzy lokalnej, powiatowej, a nawet krajowej uczestnicząc w zjazdach czy też innych spotkaniach.

Wnioskodawcą nadania tytułu była OSP Łaskarzew

Biografie zasłużonych pochodzą z wniosków o uhonorowanie.

JS