Wychowawcy z okresu II wojny światowej zostali upamiętnieni

Podharcmistrz  Marian Jaworski był drużynowym od 1932 roku, a potem hufcowym; w  1939 roku organizował konspiracyjny Hufiec Harcerzy ZHP czyli Rój „Orłów” Szarych Szeregów. W 1940 r. został szefem referatu organizacyjno-personalnego w Komendzie Związku Walki Zbrojnej. Jego dokonania dla polskiego państwa podziemnego miały miejsce zwłaszcza w obszarze tajnego nauczania – niezwykle ważnego w skali kraju. 

Wielu mieszkańców Garwolina pamięta Mariana Jaworskiego jako kierownika szkoły, człowieka oddanego sprawom oświaty i wychowania. Za swe zasługi dla garwolińskiej społeczności w 1998 roku otrzymał tytuł „Honorowy Obywatel Garwolina”.

 

Wanda Bekierska – „Zasłużona dla Miasta Garwolina” – uciekając z rodziną do Polski z Ukrainy ogarniętej bolszewicką rewolucją, jako 17-letnia dziewczyna wraz z bratem brała udział w Wojnie 1920 Roku.  Do Garwolina jako nauczycielka przybyła w 1926 roku, gdzie niebawem związała się z harcerstwem, prowadząc gromadę zuchową „Bożęta” oraz z Polskim Białym Krzyżem – oświatową organizacją pracującą na rzecz strzelców 1 Pułku Strzelców Konnych.  Za swą aktywność w prowadzeniu żołnierskiej świetlicy w 1936 roku otrzymała z rąk dowódcy pułku Odznakę 1 PSK, którą otrzymywali tylko najbardziej zasłużeni. 

Była osobą bardzo cenioną przez uczniów i rodziców za wielkie serce, zaangażowanie w wychowywanie dzieci i młodzieży. Jedna z druhen napisała o Pani Bekierskiej: „Wielki i szlachetny człowiek, wzór społeczniczki i patriotki. Tego nazwiska nie da się wymazać z pamięci”. Warto wspomnieć, że Wanda Bekierska – podobnie jak i inni mieszkańcy Garwolina – w czasie wojny przyjęła na wychowane dzieci z Zamojszczyzny.

 

Harcmistrz Maria Świtalska związana była ze środowiskiem garwolińskich harcerek od połowy lat trzydziestych.  W 1937 roku, w wieku 23 lat rozpoczęła pracę w Publicznej Szkole Powszechnej nr 2 w Garwolinie i jednocześnie objęła obowiązki hufcowej Hufca Harcerek, które przejęła po Niej Wanda Bekierska. 

Na początku 1939 roku została mianowana komendantką Pogotowia Harcerek Chorągwi Lubelskiej. Po zorganizowaniu w Okręgu Lubelskim Armii Krajowej Wojskowej Służby Kobiet, objęła w niej funkcję kierowniczki sekcji łączności konspiracyjnej. W 1943 roku została komendantką Chorągwi Lubelskiej Harcerek. W drodze powrotnej z odprawy w Warszawie 2 listopada 1943 roku została aresztowana w pociągu za przewożenie konspiracyjnych materiałów. Uwięziona natychmiast w dworcowym areszcie na stacji kolejowej Gołąb - odebrała sobie życie w nocy z 2 na 3 listopada 1943 r. mając niespełna 30 lat. Pośmiertnie została odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

 

Po ucieczce z transportu do Rzeszy i aresztowaniach Czesław Chytrowski zostaje wysiedlony wraz z rodziną w okolice Garwolina, gdzie aktywnie włącza się do konspiracyjnej pracy Szarych Szeregów i od  października 1942 r. do marca 1945 r. pełni obowiązki komendanta konspiracyjnego Hufca ZHP – Roju "Orłów" Szarych Szeregów w Garwolinie. 

Kierowany przez druha Chytrowskiego (pseudonim "Szary Wilk")  rój rozwijał różnorodną działalność, ukrytą pod kryptonimami: "N" ("October" i "Bald 1918"), "WISS" (Wywiad i Informacja Szarych Szeregów), "M" (Młodzież), a także prowadził liczne szkolenie bojowe oraz tajne nauczanie. Całe Jego życie było dowodem na przywiązanie do harcerskich ideałów, by „całym życiem pełnić służbę Bogu i Polsce, nieść chętną pomoc bliźnim.