Kobieta w ciężarówce? Czemu nie?!

Czy praca kierowcy ciężarówki to typowo męskie zajęcie? Beata Szostak z Garwolina łamie stereotypy i z powodzeniem łączy motoryzacyjną pasję z pracą.

Jak sama przyznaje, już od dziecka motoryzacja była obecna w jej życiu. Zaczęło się od pasji do motocykli. Jest absolwentką technikum spedycyjnego Zespołu Szkół w Miętnem. Dodatkowo zdobyła kwalifikacje zawodowe z elektro-mechaniki samochodowej.

Z ciągnikiem siodłowym za pan brat

– Już w mojej pierwszej pracy jeździłam wózkiem widłowym. Zawsze przechodziło mi przez myśl, żeby jeździć ciężarówkami, aż pewnego dnia z dnia na dzień podjęłam decyzję, żeby zapisać się na kurs. Było mi o tyle trudniej, że sama rzuciłam się na głęboka wodę, wcześniej nie miałam styczności z tym światem ani nikt u mnie w rodzinie nie był kierowcą zawodowym – opowiada nam Beata Szostak, dodając, że mimo tego, że lekko nie było, to jedna z najlepszych decyzji w jej życiu.

Nasza bohaterka jako zawodowy kierowca pracuje ponad rok. Jak sama mówi, jest jeszcze młodym kierowcą, który każdego dnia uczy się czegoś nowego. Obecnie pracuje przy robotach drogowych, jeżdżąc ciągnikiem siodłowym z naczepą do przewozów materiałów sypkich. Na co dzień wozi różnego rodzaju kruszywa i masę bitumiczną. Można ją spotkać przy robotach w naszym powiecie oraz po sąsiedzku. W swojej karierze miała również etap, gdy jeździła po całej Polsce i za granicą z naczepą – tzw. firanką. 

Łamiąc stereotypy

Beata Szostak nie ukrywa, że jako kobieta napotyka na swojej drodze wiele trudności w swojej pracy. – My kobiety jesteśmy słabsze fizycznie niż mężczyźni, ale to na pewno nie czyni nas gorszymi. Zawsze mogę liczyć na pomoc kolegów po fachu. Częsta praca na terenach budowy nie jest łatwa – niestabilny teren, ciężkie ciasne wjazdy i wyjazdy – podkreśla nasza bohaterka. – W tej charakterystyce pracy nie ukrywam, że czasem i ja muszę złapać za łopatę, gdy towar zostanie na naczepie albo nie chce z niej spaść. Początki były najgorsze. Teraz to już chyba kwestia przyzwyczajenia. Byłam świadoma, z czym się wiąże ten zawód, więc teraz nie mogę narzekać – dodaje.

Na samym początku swojej ścieżki zawodowej najbardziej obawiała się reakcji kolegów po fachu. Na szczęście udało jej się trafić na firmę, gdzie nikomu nie przeszkadza to, że jest kobietą, a nawet wręcz przeciwnie. – Miło mnie przyjęli, wdrożyli we wszystko, wspierali. Nigdy nie dali odczuć, że jako kobieta mogę być gorsza. Do tej pory traktują mnie troszkę jak rodzynka, ale wyróżnienia co do pracy nie mam. Pracuję na równi jak wszyscy inni kierowcy –zapewnia Beata Szostak.

Nasz rozmówczyni uważa, że czasy się zmieniają i kobiet za kierownicą jest coraz więcej, chociaż w Polsce nie jest to aż tak widoczne, w przeciwieństwie do innych krajów. Niemniej jednak, naszej bohaterce zza kierownicy nie brakuje gorzkich pigułek, związanych ze stereotypowym postrzeganiem kobiety. Stara się mimo wszystko podchodzić do tego z dystansem. – Często dostaję pytania, co ja robię w takim samochodzie, czy innej roboty nie było... Zdarzają się docinki od osób postronnych, że "baba to do garów", ale myślę, że jak by spróbowali moich potraw, to szybko zmieniliby zdanie, więc tylko lekko się uśmiecham i dalej robię swoje – żartuje.

Beata Szostak podkreśla, że praca za kółkiem daje jej dużo satysfakcji i rekompensuje wszelkie trudy oraz nieprzyjemności. – W swojej pracy zdecydowanie najbardziej lubię wolność, jaką daje droga. Choć jest tu ona przysłowiowa, bo jak wiadomo kierowców ogranicza czas pracy i jazdy, który liczy tachograf. Lubię też tę nieprzewidywalność. Każdy dzień niesie za sobą nowe wyzwania – wylicza Beata Szostak.

– Coś pięknego jest też z poczuciu mocy maszyny, gdy ma się pod nogą około 500 koni i prowadzi się zestaw ważący 40 ton, co również wiąże się z dużą odpowiedzialnością. Jest to ciężki kawałek chleba, ale daje równie dużo satysfakcji – podsumowuje.

Wioleta Zając
Zdj. arch. prywatne Beaty Szostak