Świętowali 70. rocznicę ślubu! Taka miłość nie zdarza się często!

70 lat po ślubie! Taka miłość nie zdarza się często! Można by powiedzieć, że nie w tych czasach...a jednak! Irena i Edward Berbeciowie z Gończyc (gmina Sobolew) są pięknym wzorem dla młodych pokoleń! Małżonkowie w 70. rocznicę ślubu przyjęli gości i otrzymali prezenty

W poniedziałek, 30 października (czyli dokładnie w 70. rocznicę ślubu), świętujących odwiedzili między innymi wójt gminy Sobolew Maciej Błachnio, pasjonat lokalnej historii Kazimierz Paciorek oraz kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w Sobolewie Iwona Rosłaniec. Były gratulacje, życzenia i kwiaty.

Podczas tak wyjątkowego świętowania nie mogło zabraknąć wzniesienia toastu lampką szampana i wręczenia małżonkom oprawionego skanu aktu ich ślubu. – Gdyby to miało chociaż 45%, to byłoby inaczej – żartował pan Edward, trzymając kieliszek z szampanem. Mimo niedomagań wynikających z wieku oboje małżonkowie byli w doskonałym humorze. – Kto by pomyślał, że taką staruszkę wezmę za żonę – śmiał się.

Historia wyjątkowej pary
To obecnie małżeństwo z najdłuższym stażem w gminie Sobolew. Pan Edward urodził się w 1929 roku, jego przyszła małżonka rok później. W 1951 roku rozpoczął pracę w POM-ie w Gończycach. Przybył z Krasnegostawu. Po skończonym technikum był oddelegowany do Warszawy, a następnie do Gończyc jako agronom. – Bardzo zaangażował się w życie społeczności Gończyc. Za jego przyczyną wieś została zelektryfikowana, organizował spotkania, potańcówki młodzieżowe, uczestniczył w budowie remizy – wymienia opiekująca się małżeństwem Maria Trzpil. Wtedy poznał swoją przyszłą żonę – córkę dwojga pedagogów ze szkoły w Gończycach.

W 1953 roku Irena Cieślańska i Edward Berbeć zawarli związek małżeński. W 1954 roku urodziła się ich córka Hanna. Pani Irena była absolwentką szkoły ekonomicznej w Gorzowie Wielkopolskim. Pracowała w kadrach w POM-ie, w którym od początku pracował pan Edward. – Były różne historie polityczne w tamtym okresie, prowadzone wywiady kto z jakiej rodziny pochodzi, bo wtedy kwitła komuna i trwały różne przepychanki. Dyrektorem pan Edward został na początku lat 60. W czasie jego dyrektorowania POM pięknie się rozwinął, były organizowane wycieczki, zabawy sylwestrowe. Zakład błyszczał, był na pokaz w dawnym województwie warszawskim – opowiada pani Maria.

W międzyczasie pan Berbeć założył szkołę zawodową. Z piekarni w Sobolewie organizował furmanką dowóz chleba. – Kiedy został dyrektorem, po dwóch, trzech latach musiał wstąpić do partii, takie były czasy. Trzeba było się układać, żeby przetrwać, ale do partii nikogo nie zmuszał, choć miał takie zadanie. W swoim okresie dyrektorowania nikomu krzywdy nie zrobił, wręcz przeciwnie. Starał się pomagać każdemu, kto znalazł się potrzebie. Także na koniec swojej kariery zostało mu przyjaciół, nie miał wrogów – podkreśla.

Małżeństwo mieszkało w Gończycach na włościach pani Ireny. Doczekało się jednego wnuka, który mieszka we Wrocławiu. Pasją pana Edwarda była pasieka. Miodu wystarczało dla rodziny i dla bliskich. Z pszczołami, które tak bardzo kochał, rozstał się dopiero w 2020 roku.  Pan Edward za swoją działalność był niejednokrotnie odznaczony.

"... będziesz moim mężem? Będę. I jestem do dzisiaj"

Pytamy małżonków o receptę na długie życie. – Nie palić, nie pić – odpowiada pani Irena.  – Trzeba dwie, trzy rzeczy brać pod uwagę: odpowiednia żywność, żeby nie niszczyć organizmu, i nie nadużywać pewnych argumentów, które człowiekowi przeszkadzają: nadmiar cukrów i alkoholu.  Bo inaczej wątróbkę szlag trafi – dodaje pan Edward.

Pani Irena dużo czasu spędziła w szpitalach. – Żona to prawie wcale alkoholu nie piła. Chorowała, szpital ją prowadził przez całe życie. Jak ją raz odbierałem ze szpitala, to lekarz pytał: czy pan jest zadowolony z żony? Ja mówię, że zadowolony. A ona mi mówi: czy będziesz moim mężem? Ja mówię: będę. I jestem do dzisiaj, i to jest piękna rzecz. Trzeba wiedzieć jak postępować, inaczej człowiekowi drugiemu można złamać życie. Nigdy nie słyszałem, żeby żona powiedziała na mnie złe słowo – podkreśla pan Edward. – Bałam się, bo z ciebie to taki duży chłop – odpowiada pani Irena ze śmiechem.
 

JS