Jak wygląda badanie na tężyczkę i kiedy warto je wykonać?

Tężyczka to trudna w diagnozie choroba nerwowo-mięśniowa. Schorzenie charakteryzuje się nadmierną wrażliwością nerwowo-mięśniową w postaci uporczywych i niebezpiecznych dla zdrowia, a czasem nawet życia skurczów. Rozpoznanie tężyczki umożliwia próba tężyczkowa. Na czym polega badanie i kiedy warto je wykonać?

Próba tężyczkowa, inaczej nazywana próbą ischemiczną to badanie diagnostyczne wykonywane w celu potwierdzenia lub wykluczenia tężyczki. Badanie wykonywane jest w pracowni elektromiograficznej. Próba należy grupy badań EMG, które wykorzystują obecne w mięśniach i nerwach potencjały elektryczne.

Zanim przejdziemy do opisu badania, przybliżmy charakterystykę samej choroby. Tężyczka jest chorobą układu mięśniowego, wywoływaną przez niedobór magnezu i wapnia w organizmie. Schorzenie charakteryzuje się nadmierną pobudliwością mięśniowo-nerwową, która objawia się przez niekontrolowane i mocne skurcze. Choroba może mieć postać jawną lub utajoną.

W postaci jawnej tężyczka charakteryzuje się napadami skurczów, które rozpoczynają się od mrowienia w opuszkach palców i kącikach ust, a następnie obejmują mięśnie kończyn i twarzy. Wraz ze wzrostem intensywności, przechodzą w niekontrolowane i silne skurcze całego ciała. Najbardziej niebezpieczne są skurcze krtani, które mogą uniemożliwiać oddychanie i stanowić zagrożenie dla życia. Objawom fizycznym często towarzyszą stany lękowe, niepokój lub silne pobudzenie.

Tężyczka w postaci utajonej może objawiać się w zróżnicowany i mniej oczywisty sposób. Wśród objawów znajdują się m.in. przewlekłe stany skurczowe, ból mięśni, drżenie rąk. Zaburzenia krążenia, jąkanie się, uczucie zmęczenia, niepokoju oraz ataki paniki i problemy z koncentracją.

Próba tężyczkowa wymaga skierowania od lekarza. Badanie EMG przeprowadzane jest w pozycji leżącej i zajmuje około kwadransa. Jak wygląda jego przebieg?

1. W pierwszej kolejności na ramieniu pacjenta zakładana jest opaska uciskowa. Zakłada się ją wokół dwugłowego mięśnia ramienia, aby tymczasowo zatrzymać dopływ krwi i wywołać stan zakwaszenia mięśnia.
2. Na nadgarstku zawiązywana jest opaska uziemiająca.
3. Między kciukiem a palcem wskazującym zostaje umieszczona elektroda igłowa, która umożliwia rejestr potencjałów elektrycznych, charakterystycznych dla schorzenia.
4. Przez kolejne 10 minut lekarz pompuje mankiet do mierzenia ciśnienia, aż do momentu uczucia drętwienia ręki.
5. W ostatnich 2 minutach badania pacjent proszony jest o głębokie wdychanie i wydychanie powietrza w ramach tzw. próby hiperwentylacji. Wywołuje ona zasadowicę mięśni.
6. Po tym czasie ucisk opaski zostaje zwolniony, a po kolejnych 5 minutach obserwacji lekarz usuwa elektrodę z dłoni.
7. W końcowym momencie badania następuje obserwacja i rejestracja ewentualnych wieloiglicowych potencjałów, które są dowodem na obecność tężyczki. W ten sposób lekarz może natychmiast rozpoznać lub wykluczyć zachorowanie.

Czytając opis badania, wielu pacjentów zastanawia się, czy próba tężyczkowa boli? Szczególnie dużo wątpliwości budzi zastosowanie elektrody igłowej. Większość pacjentów toleruje ją jednak dobrze, bez uczucia dyskomfortu. Bezpośrednio po badaniu może pojawić się niewielki ból lub pieczenie, które jednak szybko mijają.

Wykonanie próby tężyczkowej wymaga pewnych przygotowań ze strony pacjenta. Na 7-10 dni przed planowanym badaniem należy odstawić wszystkie suplementy diety, które mogą mieść wpływ na funkcjonowanie układu nerwowo-mięśniowego. Dotyczy to zwłaszcza suplementów, które zawierają witaminę D, wapń oraz magnez.

Bezpośrednio przed wykonaniem badania należy oczyścić skórę z kremów, balsamów, maści i innych kosmetyków pielęgnujących. Na badanie warto przyjść w bluzce na ramiączkach lub z krótkim rękawkiem, aby maksymalnie ułatwić specjaliście dostęp do ramienia. Lekarz powinien także zostać poinformowany o ewentualnych skłonnościach do krwawienia oraz przebytych urazach i zabiegach w obrębie kończyny górnej.

Artykuł sponsorowany.