Co robić, kiedy dziecko bardzo boi się psów?

Często rodzice zadają pytanie, co robić, kiedy dziecko bardzo boi się psów. Odpowiada Izabela Baran, psycholog z Niepublicznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej "Ortus" w Garwolinie.

– Dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym mają wiele lęków, które pojawiają się nie wiadomo skąd i równie nagle znikają. Jest to naturalny etap rozwoju dziecka związany z rozwojem wyobraźni i myślenia przyczynowo- skutkowego. Dzieci boją się ciemności, potem potworów, potem obcych ludzi, psów i innych większych zwierząt. Kłopot się zaczyna, jeśli stan taki nasila się lub utrzymuje się powyżej trzech miesięcy oraz utrudnia dziecku normalne funkcjonowanie. Jeśli ja się czegoś boje to tłumaczenie zazwyczaj nic nie daje, tak samo jest w przypadku dzieci – wyjaśnia Izabela Baran, psycholog z Niepublicznej Poradni Psychologiczno Pedagogicznej "Ortus" w Garwolinie.

– Można spróbować metody domowej np. metoda, gdzie dziecko będzie miało okazje poznać psa i pozytywne ,,psie" doświadczenia. Chodzimy więc na spacery, nie unikamy miejsc, gdzie są psy. Idealne tez będą bajki/ filmy o psach. Warto też po jakimś czasie pozwolić spotkać się z psem najpierw obserwujemy z daleka psy, które nie są na smyczy, potem podchodzimy coraz bliżej. Warto porozmawiać też o rasach psów, wyjaśnić, które są łagodne, a które groźne z natury. Zaprzyjaźniamy się ze szczeniakami, najpierw bezdotykowo potem z dotykaniem. W ostateczności kupujemy psa – mówi psycholog.

Izabela Baran zaznacza, że ważne jest to, żeby nie zmuszać córki lub syna do kontaktu z psem, ani też nie unikać kontaktów. – Postarajcie się, porozmawiać o każdej sytuacji kontaktu z psem szukając wyłącznie pozytywów. Nie wolno też kłamać i mówić, że pies na pewno dziecku nic nie zrobi. Psy potrafią być niebezpieczne i trzeba nauczyć się z nimi obchodzić. Ponadto lęk często wynika z niewiedzy. Należy powiedzieć dziecku, jak zachowuje się pies, kiedy jest zdenerwowany, jak należy go pogłaskać, czego nie robić itp. Jeżeli jednak lęk będzie się utrzymywał powyżej trzech miesięcy lub też nasilał i powodował coraz częstsze unikanie normalnej aktywności, należy zwrócić się o pomoc do psychologa dziecięcego – zaleca Izabela Baran.

Tekst: Izabela Baran, psycholog z Niepublicznej Poradni Psychologiczno Pedagogicznej "Ortus" w Garwolinie, na zdj. poniżej
Zdj. główne: Pixabay